“اونداهين دور ” ۾ دفن ٿي ويل “سياسي ووٽ”

Pinterest LinkedIn Tumblr +

ڪڏهن ڪڏهن زندگيءَ جي اصل حقيقت پوتيءَ جهڙي پنجابي گيت جي ڪنڊ ۾ ٻڌل انهن ٻولن جهڙي آهي ته “منهنجي من جو ماهي سمورا سک کڻي ويو ۽ پويان صرف ڏک ڇڏي ويو” جڏهن به اياز جي ڪنهن عاشق ناول نگار کي اهڙو خيال آيو ته هو سرڪش شاعر جي انهن سالن تي هڪ زبردست ناول ضرور لکندو جيڪي سال اياز ڄامشوري ۾ گذاريا. ڇو ته اهو دور صرف ملامتن جو نه هو. اهو دور محبتن جو به هو. ان دور ۾ هو پنهنجن دوستن سان فجر تائين رس رهاڻيون ڪندو هو. جڏهن هن جون شامون ڀرت ڀريل چولن وارين چنچل نارين سان گذرنديون هيون ۽ راتيون انهن يارن سان جن جو دم ئي مئڪدن ۾ آگ لڳائي ڇڏڻ لاءِ ڪافي هوندو آهي. اياز جي شاعريءَ ۾ هن جي جيون جي شرميلي جهاتي ته پسي سگهجي ٿي پر صرف هڪ ناول ئي انهن جزيات کي ميڙي سهيڙي سگهي ٿو جن سان تصورن جي دنيا ۾ هڪ بلند منظر جوڙي سگهبو آهي. ان ناول ۾ صرف چري عورت جي چاهه جهڙين انهن هوائن جو تذڪرو نه هوندو جيڪي سموري ڄامشوري کي ائين لوڏينديون آهن جيئن ڪينجهر جون ڇوليون تماچيءَ جي ٻيڙيءَ کي جهولينديون هيون ۽ ننڊاکڙي نوري اکيون کولڻ بدران پاسو ورائي تماچيءَ جي پٺيءَ سان ڪنهن ول جيان ويڙهجي ويندي هئي. ان ناول ۾ صرف انهن پهاڙي ڏينهن جون ذڪر نه هوندو جيڪي هيري وانگر چمڪندا هئا پر لاڳيتي بارش جون راتيون ۽ پوئين پهر نيرڙي آسمان تي نڪتل چنڊ جيڪو هر حساس انسان کي مصور ٿيڻ تي مجبور ڪندو هو. لڱن کي ڪنهن ڪارائيءَ جيئن ڪٽيندڙ سياري جون سرد هوائون ۽ اندر ۾ ٻرندڙ برهه جي باهه ۽ هٿ ۾ جهليل ڇلڪندڙ اکين جهڙو جام!

Share.

3 Comments

  1. That far ground rat pure from newt far panther crane lorikeet overlay alas cobra across much gosh less goldfinch ruthlessly alas examined and that more and the ouch jeez.

Reply To Sam Doe Cancel Reply